ابی می‌نویسد

ما معمولاً سعی می‌کنیم دایره انزجار و علاقه خود را با اطراف نزدیک خود همگام‌سازی کنیم. به طوری که انگار همواره در حال شریک‌شدن آنان هستیم.

1. انزجار و علاقه
2. نمونه‌ها
3. نظر شخصی

انزجار و علاقه

حس نفرت و رمیدگی، و در مقابل آن علاقه و میل زمانی نسبت به کسی شکل می‌گیرد که ما بر اساس یک برداشت، حداقل شناختی نسبت به او پیدا کنیم. سپس، اگر خوی او قابل‌تحمل تا دوست‌داشتنی بود علاقه و میل ایجاد می‌شود و اگر نه، انزجار.

حال این انزجار و علاقه تا جایی عمیق می‌شود که صرف نظر او نسبت به دیگرکسان برای ما برداشت به حساب می‌آید. این فرایند ممکن است هم دانسته و هم ندانسته صورت بگیرد. از این که ما مستقیم نظر وی را -که خود برداشتی شخصی است- درباره دیگران بپرسیم و اعمال کنیم تا این که ناخواسته چون از نتیجه نزدیکی با او فرصت آشنایی نداشته‌ایم، برداشتی نداشته باشیم.

نمونه‌ها

• علی فلان سلبریتی را دوست دارد. فلان سلبریتی به یک بند موسیقی علاقه دارد. علی نیز به آن بند موسیقی علاقه نشان می‌دهد.
• علی در یک گروه دوستی قرار دارد که آن‌جا یک نفر از رضا خوشش نمی‌آید. از این رو علی نیز حس خوبی نسبت به رضا ندارد.
• علی به یاد می‌آورد که در فضای مجازی رضا با دوست علی یک جدل داشته. علی نیز به نشان حمایت از دوستش رابطه خود را با رضا قطع می‌کند.
• علی به محله تازه‌ای نقل‌مکان کرده. در آن‌جا آمار همسایه خود رضا را از یکی از کسبه محل می‌گیرد. چون آقای ماهی‌فروش از رضا تعریف می‌کند، علی نیز به اون علاقه‌مند می‌شود. علی و رضا دوستان خوبی می‌شوند.
• علی رابطه احساسی خود را با مریم خاتمه داده. حال دوستان علی نسبت به مریم و دوستان مریم نسبت به علی منزجر شده‌اند.
• علی و سعید متقابلاً از یکدیگر خوششان نمی‌آید. سعید از رضا هم خوشش نمی‌آید. علی همین را دلیل دوستی با رضا می‌داند و به اون نزدیک می‌شود.

نظر شخصی

اشتراک برداشت دیگران از بقیه حداقل ناعادلانه و حداکثر خطرناک است. ما در سرمان همواره در حال ایجاد دلیل برای دوست‌داشتن یا نداشتن افراد داریم. چه‌‌قدر نارواست که این دلیل، دلیل خودمان نباشد. به‌ویژه زمانی که دانسته آن کار رو انجام می‌دهیم.

زمانی این عمل با کمبود وقت و اهمیت توجیه می‌شود. چنان که گفته می‌شود:«نمی‌توان وقت کافی برای واکاوی هر فرد انجام داد. اشتراک برداشت دیگران میان‌بری کم هزینه است.». در پاسخ می‌توان گفت لازم نیست که شما نظر مشخص یا برداشتی نسبت به همه آدم‌ها داشته باشید. اصلاً ایجاد علاقه یا انزجار زمانی شکل می‌گیرد که درگیر تعامل با او هستید. حال هنر آن است که حین این تعامل برداشت بقیه روی شما تاثیرگذار نباشد.

واضح است که آدم‌ها نظرات، افکار و علاقه‌‌مندی‌های منحصربه‌فردی دارند. آیا شما نظرات، افکار و علاقه‌مندی‌هایتان به قدری منحصربه‌فرد می‌دانید که صرفاً برداشت‌های بقیه را اعمال نکنید؟